صفحه ها
دسته
وبلاگ هاي مذهبي
آرشیو
آمار وبلاگ
تعداد بازدید : 680902
تعداد نوشته ها : 402
تعداد نظرات : 50
Rss
طراح قالب
GraphistThem253

 آخرین امام شیعیان و دوازدهمین جانشین رسول خداصلى الله علیه وآله وسلم در سپیده دم جمعه، نیمه شعبان سال 255 هجرى قمرى [ 868 میلادى  ] در سامراء یکى از شهرهاى عراق، دیده به جهان گشود.

 پدر گرامى او، پیشواى یازدهم شیعیان حضرت امام حسن عسکرى‏علیه السلام و مادر بزرگوار آن حضرت، بانویى شایسته به نام «نرجس» بود که درباره ملیت او روایات، مختلف است. مطابق روایتى، آن حضرت دختر «یشوع» پسر امپراتور روم بوده و مادرش از نسل «شمعون» وصىّ حضرت عیسى‏علیه السلام است. برابر این روایت نرجس در پى خوابى شگفت مسلمان شد و به هدایت امام عسکرى‏علیه السلام خود را در میان سپاه روم که عازم نبرد با مسلمانان بودند قرار داد و همراه جمعى دیگر به اسارت لشکر اسلام در آمد. امام هادى‏علیه السلام کسى را فرستاد که او را خریدارى کرد و به سامراء آورد.(1)

 روایات دیگرى نیز نقل شده است(2) ولى آنچه مهم و قابل توجه است اینکه حضرت نرجس‏علیها السلام مدتى در خانه حکیمه خاتون - از خواهران بزرگوار امام هادى‏علیه السلام - بوده و تحت تعلیم و تربیت ایشان قرار گرفته است و مورد احترام فراوان حکیمه‏علیها السلام بوده است.

 حضرت نرجس‏علیها السلام آن بانویى است که سال‏ها پیش در کلام پیامبر اسلام‏صلى الله علیه وآله(3) و امیرالمؤمنین‏علیه السلام(4) و امام صادق‏علیه السلام(5) مورد ستایش قرار گرفته و از او به عنوان بهترین کنیزان و سرور آنان یاد شده است.

 گفتنى است که مادر امام عصرعلیه السلام به نام‏هاى دیگرى مانند سوسن، ریحانه، ملیکه و صیقل (صقیل) نیز خوانده مى‏شد.

 

نام، کنیه و القاب

 نام و کنیه(6) امام زمان‏علیه السلام همان نام و کنیه پیامبر اسلام‏صلى الله علیه وآله وسلم است و در برخى از روایات از بردن نام ایشان تا هنگام ظهور، نهى شده است.

 لقب‏هاى مشهور آن حضرت عبارتند از: مهدى، قائم، منتظَر، بقیةالله، حجّت، خلف صالح، منصور، صاحب الامر، صاحب الزمان و ولىّ‏عصر که معروف‏ترین آن‏ها «مهدى» است.

 هر یک از این لقب‏ها، بیانگر پیام ویژه‏اى درباره آن بزرگوار است.

 آن امام خوبى‏ها را «مهدى» گفته‏اند زیرا که هدایت شده‏اى است که مردم را به سوى حق مى‏خواند و «قائم» خوانده‏اند چون براى حق، قیام خواهد کرد و «منتظَر» نامیده‏اند زیرا که همگان در انتظار مقدم اویند و «بقیةاللّه» لقب داده‏اند چرا که باقیمانده حجت‏هاى خدا و آخرین ذخیره الهى است.

 «حجّت» به معنى گواه خدا بر خلق و «خلف صالح» به معنى جانشین شایسته براى اولیاء خداست. او «منصور» است چون از سوى پروردگار یارى مى‏شود و «صاحب الأمر» است چون امر ایجاد حکومت عدل الهى به عهده اوست. «صاحب الزمان و ولىّ عصر» نیز به معنى آنست که او حاکم و فرمانرواى یگانه زمان است.

 

چگونگى ولادت

 در روایات فراوان، از پیامبر اکرم‏صلى الله علیه وآله وسلم نقل شده است که مردى از خاندان او به نام «مهدى» قیام خواهد کرد و بنیان ستم را واژگون خواهد ساخت. فرمانروایان ستمگر عباسى با اطلاع از این روایات در پى آن بودند که در همان ابتداى ولادت امام مهدى‏علیه السلام، او را به قتل رسانند. بنابراین از زمان امام جوادعلیه السلام، زندگى امامان معصوم‏علیه السلام با محدودیت‏هاى بیشترى همراه گشت و در زمان امام حسن عسکرى‏علیه السلام به اوج خود رسید به گونه‏اى که کمترین رفت و آمد به خانه آن بزرگوار از نظر دستگاه حکومت، مخفى نبود. پیداست در چنین شرایطى باید تولّد آخرین حجّت حق و موعود الهى در پنهانى و به دور از چشم دیگران مى‏بود. به همین دلیل حتى نزدیکان امام یازدهم از جریان ولادت امام مهدى‏علیه السلام بى‏اطلاع بودند و تا چند ساعت پیش از تولّد نیز، نشانه‏هاى باردارى در نرجس خاتون مادر بزرگوار امام دوازدهم، دیده نشد.

 حکیمه خاتون، دختر گرامى امام جوادعلیه السلام، جریان ولادت را چنین حکایت کرده  است:

 امام حسن عسکرى‏علیه السلام به دنبال من فرستاد و فرمود: «اى عمّه! امشب افطار نزد ما باش! چرا که شب نیمه‏شعبان است و خداوند در این شب [آخرین‏] حجّت خود بر روى زمین را آشکار خواهد کرد. پرسیدم: مادر او کیست؟ فرمود: نرجس! گفتم: فداى شما شوم! نشانه باردارى در او پیدا نیست! فرمود: سخن همان است که گفتم! پس [بر نرجس ]وارد شدم و سلام کردم و نشستم. او پیش آمد تا کفش هایم را بیرون آورد و به من گفت: بانوى من حال شما چطور است؟ گفتم: بلکه تو بانوى من و بانوى خاندان منى! سخن مرا نپذیرفت و گفت: عمّه جان چه مى‏فرمایید! گفتم: دخترم، امشب خداوند متعال به تو پسرى عطا مى‏فرماید که سرور دنیا و آخرت خواهد بود. پس خجالت کشید و حیا کرد.

 حکیمه گوید: پس از نماز عشاء، افطار کردم و در بستر خود آرمیدم و هنگام نیمه شب براى انجامِ نماز [شب‏] برخاستم و آن را به جاى آوردم در حالى که نرجس [به آرامى ]خوابیده بود بدون آنکه اتفاقى برایش روى دهد. پس از انجام تعقیبات  [نماز] خوابیدم. سپس هراسان بیدار شدم و حال آن که او همچنان در خواب بود. لحظاتى بعد برخاست و نماز [شب‏] گزارد و خوابید.

 حکیمه ادامه مى‏دهد: بیرون آمدم و در جستجوى فجر [= سپیده ]به آسمان نگریستم. پس فجر اوّل(7) را مشاهده کردم و نرجس همچنان در خواب بود. پس به شک افتادم! ناگاه امام حسن عسکرى‏علیه السلام از جایگاه خود ندا برآورد: اى عمّه شتاب مکن! امر [ ولادت‏] نزدیک است. نشستم و به قرائت سوره‏هاى «سجده» و «یس» مشغول شدم که نرجس با اضطراب بیدار شد. به سرعت نزد او رفتم و گفتم: «اسم الله علیک»(8)[  نام خدا بر تو باد ] آیا چیزى احساس مى‏کنى؟ گفت: آرى اى عمّه! گفتم: بر خود مسلّط باش و دلت را استوار دار که این همان است که با تو گفتم. در این هنگام ضعفى من و نرجس را فرا گرفت. پس به صداىِ سرورم [ نوزاد تولّد یافته ] به خود آمدم و جامه را از روى او برداشتم و او را در حال سجده دیدم! در آغوشش گرفتم و او را کاملا پاکیزه یافتم!

 در این هنگام امام عسکرى‏علیه السلام مرا ندا داد: «اى عمّه! پسرم را نزد من بیاور! او را نزد وى بردم... در آغوشش گرفت و فرمود: پسرم سخن بگو! پس لب به سخن گشود و فرمود: اشهد ان لا اله الا  الله وحده لا شریک له و اشهد انّ محمدا رسول الله». سپس بر امیرالمؤمنین و امامان‏علیهم السلام درود فرستاد تا به نام پدرش رسید و از سخن گفتن باز ایستاد. امام عسکرى‏علیه السلام فرمود: اى عمّه او را به نزد مادرش ببر تا بر او سلام کند... .

 حکیمه گوید: فرداى آن روز به نزد امام یازدهم رفتم و بر حضرت سلام کردم و پرده را کنار زدم تا مولایم (امام مهدى) را ببینم ولى او را ندیدم از این رو از پدر بزرگوارش پرسیدم: فداى شما شوم! براى مولاى من چه اتّفاقى روى داده است؟ آن حضرت پاسخ دادند: اى عمّه! او را به آن کسى (خدایى) سپردم که مادر موسى، موسى‏علیه السلام را به او سپرد.

 حکیمه گوید: چون روز هفتم فرا رسید آمدم و سلام کردم و نشستم. امام فرمود: فرزندم را نزد من آور! من سرورم را آوردم... امام فرمود: فرزندم! سخن بگوى! نوزاد [ لب بگشود و ] پس از گواهى به یگانگى خداوند و درود بر پیامبر اکرم و پدران بزرگوارش این آیات را تلاوت فرمود:

 «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ * وَ نُریدُ اَنْ نَمُنَّ عَلَى الَّذینَ اسْتُضْعِفُوا فِى اْلاَرْضِ وَ نَجْعَلَهُمْ اَئِمَّةً وَ نَجْعَلَهُمُ الْوارِثینَ وَنُمَکِّنَ لَهُمْ فِى الْاَرضِ وَنُرِىَ فِرْعَوْنَ وَهامانَ وَجُنُودَهُما مِنْهُمْ ما کانُوا یَحْذَرُونَ.(9)»(10)

 «به نام خداوند بخشنده مهربان. و ما اراده کردیم بر مستضعفان زمین منت نهیم و آنان را پیشوایان و وارثان روى زمین قرار دهیم و حکومتشان را در زمین پا برجا سازیم و به فرعون و هامان و لشکریانش، آنچه را از آنها [ = بنى اسرائیل  ]بیم داشتند نشان دهیم.»

 

شمایل و خصوصیات

 در روایات پیامبر اکرم‏صلى الله علیه وآله وسلم و اهل بیت پیامبرصلى الله علیه وآله وسلم شمایل و اوصاف حضرت مهدى‏علیه السلام بیان شده است که به برخى از آن‏ها اشاره مى‏شود:

 آن بزرگوار چهره‏اش جوان و گندمگون، پیشانى‏اش بلند و تابنده، ابروانش هلالى و کشیده، چشمانش سیاه و درشت، بینى‏اش کشیده و زیبا و دندان هایش برّاق و گشاده است. بر گونه راست آن امام، خالى مشکین و در میان شانه‏اش اثرى چون اثر نبوّت دیده مى‏شود و اندام مبارکش متناسب و دلرباست.

 بعضى از ویژگى‏هاى آن وجود شریف که در سخنان معصومین علیهم السلام بیان گردیده، از این قرار است:

 او اهل عبادت و شب زنده دارى، زهد و ساده زیستى، صبر و بردبارى، عدالت و نیکوکارى است. آن حضرت سرآمد همگان در علم و دانش و وجود نازنینش چشمه‏سار برکت و پاکى است. او اهل قیام و جهاد، رهبر جهانى، انقلابىِ بزرگ، منجى نهایى و مصلح موعود بشریّت است. آن وجود نورانى از تبار رسول خداصلى الله علیه وآله وسلم و از اولاد فاطمه زهراعلیها السلام و نهمین فرزند از نسل سیدالشهداءعلیه السلام است که به هنگام ظهور بر کعبه تکیه زند و پرچم پیامبر را در دست گیرد و با قیام خود دین خدا را زنده و احکام خداوند را در سراسر گیتى جارى کند و جهان را پر از مهربانى و داد گرداند پس از آن که پر از جور و بیداد شده باشد.(11)

 زندگى امام مهدى‏علیه السلام شامل سه دوره پرفراز و نشیب است:

 1- دوره اختفا: زندگى پنهانى آن حضرت از آغاز ولادت تا زمان شهادت امام عسکرى‏علیه السلام است.

 2- دوران غیبت: از هنگام شهادت امام یازدهم‏علیه السلام شروع گردیده تا هر زمان که به اراده خداوند ظهور کند، ادامه خواهد یافت.

 3- عصر ظهور: پس از طى شدن دوران غیبت و به خواست پروردگار جهان، امام دوازدهم‏علیه السلام ظهور خواهد کرد و دنیا را سرشار از خوبى‏ها و زیبایى‏ها خواهد نمود. هیچ کس زمان ظهور آن موعود منتظَر را نمى‏داند و از امام عصرعلیه السلام روایت شده، آنها که براى ظهور، زمانى را تعیین کنند، دروغگو هستند.

منبع:سایت تبیان


دسته ها :
دوشنبه جهاردهم 5 1387
X